HCM bij de kat

Hypertrofische Cardiomyopathie (HCM) is de meest voorkomende hartaandoening bij de kat. Het is een deels erfelijke aandoening die kan voorkomen op alle leeftijden en bij katten van alle rassen. Bepaalde rassen zijn wel gepredisponeerd, zoals de Maine Coon, de Ragdoll of de Britse Korthaar.

Pathologie

De betekenis van deze aandoening zit in de naam zelf: Cardio (hart) myo (spier) pathie (aandoening). Hypertrofisch betekent verdikt. HCM is dus een ziekte waarbij de hartspierwand verdikt is. Aangezien het hart een holle spier is, zal door de verdikking van de spierwand de holte dichtgedrukt en dus kleiner worden. Als gevolg hiervan hoopt zich bloed op in de linker boezem en neemt de druk in deze boezem en ook in de longen toe. De boezem wordt groter en de toegenomen druk in de longen leidt tot uittreden van vocht uit de vaten en de ontwikkeling van longoedeem (vocht achter de longen). Het opgehoopte bloed in de linker boezem kan stolseltjes gaan vormen en als zo’n stolsel loskomt en met de bloedstroom wordt meegevoerd, kan een thrombose ontstaan.

De klachten die een kat met HCM ontwikkelt kunnen het gevolg zijn van 3 oorzaken:

  • Doordat de holte kleiner is krijgt het lichaam minder bloed en zuurstof, de kat wordt te sloom, slaapt meer, heeft een verminderde eetlust
  • Doordat er longoedeem aanwezig is kan de kat kortademig worden, in eerste instantie uit zich dat door een snellere ademfrequentie, in ernstiger gevallen door benauwdheid
  • Als er een stolsel loskomt en vastloopt kan een kat acuut verlamd raken, meestal aan de achterpoten

Sommige patiënten met HCM hebben enkel een klein ruisje hoorbaar met de stethoscoop en zullen klinisch nooit ergens last van krijgen, anderen ontwikkelen op vroegere of latere leeftijd hartfalen met ernstige klinische symptomen.



Diagnose

  • Klinisch onderzoek: Het eerste teken van HCM bij de kat is vaak het horen van een bijgeruis op het hart bij een ogenschijnlijk gezonde kat. Dit is erg belangrijk, omdat dan de ziekte in een vroeg stadium wordt opgespoord
  • Röntgenfoto: Op de röntgenfoto kunnen we beoordelen of het hart vergroot of afwijkend van vorm is, en of er al dan niet longoedeem aanwezig is. Bij katten die extreem benauwd worden binnengebracht is vaak te zien dat de volledige borstholte gevuld is met vocht
  • Echografie: Met de echo kunnen we het hart in beweging beoordelen, diverse metingen verrichten, wanddikte opmeten, kijken of de boezem vergroot is, al dan niet met een stolsel erin aanwezig, en of er vrij vocht in de borstholte aanwezig is 


Behandeling

Of het behandelen van een patient met HCM zonder klinische symptomen al zinvol is of niet, daar is veel discussie over en is nog niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk is het belangrijkste om de kat goed in de gaten te houden, en regelmatig (bijvoorbeeld 1 x per week), als de kat in diepe rust is, de ademfrequentie op te meten. Normaal ademt de kat tussen 20 en 25 keer per minuut. Komt deze waarde plotseling boven de 30 keer per minuut, dan is dit mogelijk een eerste teken van decompensatie van het hart en moet er verder onderzoek gebeuren. Eventueel kunnen in het pre-klinische stadium beta-blokkers (atenolol) gegeven worden.

De behandeling van de kat met klinische symptomen bestaat uit:

  • Vochtafdrijvende middelen (furosemide), om zo het longoedeem weg te werken
  • ACE remmers. Deze medicijnen werken bloeddruk verlagend. Zorgen ervoor dat er minder vocht in het lichaam wordt vastgehouden en de pompfunctie van het hart wordt efficiënter
  • Zuurstof, bij extreme benauwdheid kan de kat het beste in de kliniek worden opgenomen en zuurstof toegediend krijgen tot de vochtafdrijvers hun werk doen
  • Eventueel middelen ter voorkoming van stolselvorming (Clopidogrel), bij een extreem vergroot linker boezem of wanneer er een stolsel zichtbaar is

HCM is een veel voorkomende en ernstige hartaandoening bij katten, die kan leiden tot de de dood maar die, indien op tijd vastgesteld en op de juiste manier behandeld, vaak nog lange tijd met succes te behandelen is.